5 februari 2012 -15.45 uur.

Vandaag is voor mij de tijd rijp, dat een lang gekoesterde wens in vervulling gaat. Ik wil op deze website, dit BLOG gebruiken om mijn levensthema “Neuraaltherapie en Basis Bio Regulatie Systeem (BBRS c.q. Matrix)” vanuit een nieuw perspectief onder de aandacht te brengen. In 1987 schreef ik voor het eerst mijn boek “Neuraaltherapie en het BBRS”, dat u op mijn website onder “Publicaties” kunt lezen en
downloaden.

Dit boek schreef ik indertijd in slechts enkele dagen, nadat ik over deze thema’s al jarenlang voordrachten en cursussen voor artsen en wetenschappers gehouden had. Nu, 25 jaar later heb ik als praktiserend arts – en ik ben er trots op mij nog steeds een 100 procent regulier werkend arts te mogen noemen – in de theorie en de praktijk van de Neuraaltherapie grote vorderingen gemaakt.

Voor en na heb ik over bovengenoemde nieuwe ontdekkingen in de Neuraaltherapie en over het BBRS als nieuw wetenschappelijk concept reeds vele malen gerefereerd op de grote congressen in Baden-Baden,

Freudenstadt, Antwerpen, Maastricht, Utrecht, Wenen, Istanbul en nog vele andere voornamelijk Duitse plaatsen. Deze referaten zijn bijna allen gepubliceerd in de vakliteratuur van de complementaire geneeskunde. Deze artikelen zal ik binnenkort op mijn website toevoegen onder de kop “Publicaties”. Meestal zijn deze in het Duits. Te zijner tijd zal ik deze voordrachten ook in het Nederlands en het Engels vertalen. Mogelijk ook in het Spaans. Bovendien heb ik na mijn eerste boven vermelde boek uit 1987 nog twee andere boeken gepubliceerd, die allebei betrekking hebben op verdere uitbreiding van mijn eerste boek, namelijk:

Das Phaenomen Leben, 1992

Regulation und Bewusstsein, 2010

Autobiografische beschrijving van Neuraaltherapie en BBRS (2012)
- Nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen en nieuwe systeem gerichte praktijkvoering van de Neuraaltherapie
volgens het concept van dokter Harry Lamers.

Vanaf vandaag wil ik datgene wat ik als nieuwste ontwikkeling wil publiceren anders brengen, n.l. nog meer autobiografisch. En via dit blog wil ik in onderdelen vele uitbreidingen brengen, die voor de
toepassing van de Neuraaltherapie voor héél véél artsen van grote waarde kunnen zijn. Dit is in ieder geval mijn wens.

Natuurlijk kan het zijn, dat in de toekomst hieruit een nieuw boek voortvloeit. Tenminste als dat dan zin zou hebben en als daar vraag naar zou zijn.

Ik verheug mij, dat ik nu via mijn blog vrijuit kan schrijven, zoals ik in de praktijk met mijn patiënten, of met mijn collegae leerlingen spreek.

Vanaf 1964 pas ik al Neuraaltherapie toe in mijn praktijk en ik deed dit toentertijd naast mijn reguliere huisartsengeneeskunde, later uitgebreid met natuurgeneeskunde en overige ervaringsgeneeskunde. Sinds
1970 heb ik mij vrij gevoeld om als leraar op te treden in de praktijk van de Neuraaltherapie. Destijds deed ik dit te midden van mijn collegae, reguliere huisartsen en specialisten, die in die tijd hierin veel interesse hadden. In die tijd waren trouwens veel artsen in Nederland, maar ook in het buitenland nog nieuwsgierig naar goede ervaringsgeneeskunde. In Duitsland en Oostenrijk werd dit alles zelfs in symposia en na- en bijscholingen in het kader van de reguliere geneeskunde onderwezen, omdat men dit in die landen altijd al waardevol geacht heeft. En al snel hield ik ook hier voordrachten en praktijklessen over mijn eigen praktijkervaring en interpretatie hiervan. Ik heb dit altijd graag gedaan.

Natuurlijk ben ik er ook heel trots op, dat ik als pionier in 1968 een Nederlandse artsenvereniging voor Neuraaltherapie heb opgericht, welke van 1980 tot 1991 geassocieerd was met de Belgische vereniging voor Neuraaltherapie. Hierna werd onze vakgroep voor Neuraaltherapie NVNR - Nederlandse Vereniging voor Neuraaltherapie en Regulatietherapie – genoemd. (zie website www.nvnr.nl)

Vanaf 1980 heb ik mijn grote zelf gevestigde huisartsenpraktijk in de Roermondse wijk “De Donderberg” , waar ik mij in 1967 als eerste bewoner en huisarts gevestigd had en waarbinnen ik inmiddels twee
associés had opgenomen, met weemoed verlaten om als integraal algemeen arts een geheel nieuwsoortige praktijk op te richten. Als regulier arts ging ik in mijn nieuwe praktijk mijn reguliere huisartsenkennis en ervaring uitbreiden met complementaire geneeskunde. Toentertijd een geheel nieuw fenomeen in Nederland. Zo kon ik de patiënten die volgens het reguliere medische model moeilijk behandelbaar waren, vanwege chronische aandoeningen en/of therapie resistentie als ziek mens beter behandelen, omdat ik mij voor de individuele patiënt meer tijd kon en moest nemen. Vooral mijn
ervaringen in de Neuraaltherapie evenals mijn natuurgeneeskundige ervaring, hadden mij vanuit de praktijk leren inzien, dat deze ervaringsgeneeskunde m.i. noodzakelijk was. In de praktijk van elke arts
vroeger was dat zo, maar na 1980 werd dit steeds meer nagelaten. De gehele mens, waar lichaam, ziel en geest onlosmakelijk verbonden zijn in het ziek zijn en het gezond(er) worden, is voor mij steeds meer centraal gaan staan.

Vandaag, 5 februari 2012 heb ik gelukkig mijn begin gemaakt met dit blog, omdat ik dit voor mezelf als hoogste prioriteit wil stellen. Deze prioriteit heb ik vanmorgen nog uitgesproken met een collega arts voor Neuraaltherapie. Overigens heb ik op 26 januari 2012 in de vergadering van de A.V.I.G. (Artsen Vereniging voor Integrale Geneeskunde) vakgroep Neuraaltherapie, gehouden in Amersfoort, mijn voornemen ook al bekend gemaakt.

Ik wil zoveel mogelijk vanuit mijn eigen praktijk groepjes artsen en wetenschappers uitnodigen (10 tot 15 personen) om verdere scholing te geven in complementaire toepassing van Neuraaltherapie en regulatietherapie, omdat dit grote voordelen biedt in de medische praktijk. Zo heb ik dit trouwens al vele jaren gedaan. Ik wil naast behandelaar ook leraar blijven. Want niet alleen voor de patiënt, maar vooral ook voor de arts is kennis en kunde van Neuraaltherapie met vreugde verbonden. En dit geldt zeker nu ik mijn nieuwste inzichten en wetenschappelijke VNS-metingen ( Vegetative Nervous System, Vegetatief Zenuwstelsel) als controle voor diagnostiek en therapie erbij toepas.

Wanneer ik mijn patiënten geneeskundig kan helpen, maakt mij dat altijd gelukkig. En dit geldt zeker nu ik als arts al vele jaren patiënten kan helpen, die elders te horen hebben gekregen, dat er geen verdere therapie mogelijk is ter verbetering van hun klachten en men te horen krijgt, dat “men er maar mee moet leren leven”.