|
INLEIDING
|
Het grote probleem van de hedendaagse geneeskunde en daarmee het gezondheidsprobleem bij uitstek van de 'Homo Economicus', is dat van de chronische- en therapieresistente ziekten, waartoe ook vele pijnsyndromen dienen te worden gerekend. Deze ziekten en syndromen vergen in hun chronische evolutie een andere aanpak dan dezelfde ziekten in acute stadia, waar de klassieke - geneeskunde net als de ongevalsgeneeskunde en de chirurgie haar grote successen boekt. De ondervinding heeft uitgewezen dat bij chronische ziekten en pijnsyndromen steeds moet worden gedacht aan de eventualiteit van stoorvelden en bio- en energetische blokkeringen, die - als zij de ziekte zelf dan al niet hebben uitgelokt - haar toch in stand houden en een blijvend beletsel vormen voor de genezing. Dergelijke stoorvelden en blokkeringen opsporen en de grond van de ziekte behandelen is de taak die de Neuraaltherapie zich heeft gesteld, een nu 75 jaar 'jonge' behandelingswijze, die de laatste tijd fel aan belangstelling heeft gewonnen. Zij is - en dat is heel belangrijk - een geneesmethode, die m.i. alle kwaliteiten bevat om met haar medisch succesvolle resultaten en met haar moderne wetenschappelijk toetsbare verklaringsmechanismen, de noodzakelijke verbinding en verzoening te bewerkstelligen tussen de twee meestal nog in jammerlijke vijandschap met elkaar verkerende basisopties in de geneeskunde: de meer symptomatisch, biochemisch en chemisch gedachte 'klassieke' geneeskunde en de meer van een holistische kijk op de mens uitgaande 'regulatie - geneeskunde', waarvan de goede, medisch verantwoorde methodes meestal samen met charlataneske clownerie worden ondergebracht onder de politiek geladen en weinig zinvolle gemeenschappelijke noemer van 'alternatieve geneeswijzen'.Met de klassieke geneeskunde heeft de Neuraaltherapie gemeen dat zij slechts op verantwoorde wijze kan worden beoefend door universitair gevormde artsen met een grondige kennis van anatomie, fysiologie, biochemie en biophysiek. Zij gebruikt een klassiek geneeskundig middel en heeft in hoge mate aandacht voor het symptoom. Met diverse andere, goede alternatieve regulatie- geneesmethoden heeft de Neuraaltherapie haar holostische kijk op de patiënt gemeen en haar totale onschadelijkheid, op voorwaarde althans dat zij door bevoegde en in deze therapie optimaal getrainde artsen wordt uitgeoefend. Zij is enerzijds een wetenschappelijk onderbouwd verlengstuk van de klassieke geneeskunde, die zij een ruimere dimensie geeft, anderzijds een biotherapeutische behandelingswijze die ervan uitgaat, dat de mens meer is dan de totaalsom van zijn orgaanfuncties. De Nederlandse Vereniging voor Neuraaltherapie NVNR (Nederlandse Vereninging voor Neuraaltherapie - Regulatietherapie), is een wetenschappelijke artsen en tandartsenvereniging. Het doel wat wij ons binnen onze N.V.N.R. hebben gesteld is op de eerste plaats natuurlijk de promotie van de neuraaltherapie. Dat betekent dat we de praktijk en de theoretische grondslag van de neuraaltherapeutische regulatie-geneeskunde proclameren. Maar daarboven hebben we ons nog een doel gesteld nl. om wetenschappelijk en klinisch aan te tonen, dat het huidige natuurwetenschappelijke denkraam van de geneeskunde aan herziening toe is. En dat is werkelijk hoog nodig om mensen in de hedendaagse medische praktijk weer enigzins adequaat te kunnen helpen. Boven schreef ik al enkele woorden over de relatie tussen de reguliere- en de alternatieve geneeskunde, die nog steeds niet zodanig is, dat we chronisch zieke patiënten zo goed mogelijk geneeskundige hulp kunnen bieden. Dat er een zekere openheid van de alternatieve geneeskunde is en dat er na 20 jaar eindelijk een nieuwe B.I.G. (Beroepswet Individuele Gezondheidszorg) functioneert in Nederland, kan vooruitgang genoemd worden, doch dat is nog lang niet het wezenlijke, waarom het gaat. Neuraaltherapie is a.h.w. een modelvoorbeeld, waardoor artsen en patiënten vertrouwd gemaakt kunnen worden met een geneeskundige werkelijkheid, die in het denkmodel van de reguliere geneeskunde en wetenschap nog grotendeels onbekend is. Vele jaren is mijn behandelkamer in de praktijk de centrale plaats geweest, waar ik zelf geleerd heb ervaring op te doen met de neuraaltherapie. Hier heb ik ook vele artsen en wetenschappers de realiteit van wat ik hier verder zal beschrijven voor ogen gevoerd. Hier heb ik me fundamentele vragen over leven, ziekte en dood in het algemeen en in het bijzonder, opnieuw leren stellen. En de antwoorden op die vragen zijn voor mij thans veel troostvoller en hoopvoller als die welke ik in mijn jeugd en in mijn medische opleiding heb leren kennen. Ik wil op deze plaats eigenlijk toch nog eens nadrukkelijk stellen, dat de geneeskunde met zijn huidige natuurwetenschappelijke grondslag dringend toe is aan verandering. Trouwens in de natuurwetenschap heeft die verandering zich al heel wat jaartjes geleden voltrokken vooral door de ontwikkelingen binnen die wetenschapstak, welke quantumfysica genoemd wordt. Met name is het gebied, waar wisselwerkingen bestaan tussen electronen, ionen of singulett-toestanden, tussen fotonen, electromagnetische velden of ultrageluid, een materiële werkelijkheid, waar de klassieke natuurwetenschappelijke wetmatigheden niet meer toepasbaar zijn. Alleen met behulp van statistische wetten van kansberekening kun je in het gebied, waar de potentialiteiten van de quantumfysica de belangrijke rol spelen, in het algemeen iets voorspellen. Doch iedere individuele actie en reactie in deze reeële werkelijkheid, die ook in de natuur en in de mens belangrijke consequenties heeft i.v.m. ziekte en gezondheid, kan door de mens niet gemeten worden. Evenwel juist op het niveau van deze Quantum-Natuur hebben we te maken met de belangrijke Basis-Bio-Regulatie-Systeem (B.B.R.S.-) mechanismen, waarover ik verderop nog iets wil zeggen. Dat ik hier in deze korte informatie over neuraaltherapie over deze zaken schrijf, is vanwege het feit dat een grondige wetenschappelijke studie van de neuraaltherapie pas duidelijk aan het licht kan brengen waar de schoen wringt als we het hebben over de mogelijke acceptatie van bepaalde vormen van natuurgeneeskunde, waaronder ook de neuraaltherapie. De wetenschap van kosmos, natuur en mens, die zich sinds de aanvang van die moderne natuurwetenschap met behulp van de wetenschapsfilosofie van Descartes heeft losgemaakt van de geestwetenschappen, t.a.v. neuraaltherapie en andere waardevolle oudere natuurgeneeskundige methoden en nieuwere biologische methoden momenteel kunnen geen antwoorden geven en hulp bieden omdat het hedendaagse denkmodel van de kosmos, de natuur en de mens zelf niet toereikend is daartoe. Cybernetica, informatica, communicatiewetenschappen en de gehele mens, als eenheid van geest, ziel en lichaam, moeten allen uitgaan van een modern model van de werkelijkheid. Dit nieuwe model van de werkelijkheid spreekt weer over geest en ze erkent niet-materiële informatieprocessen. Dit is een werkelijkheidsmodel, waarbij de neuraaltherapie pas echt begrepen kan worden. |