HOOFD: hoofdpijn, migraine, druk op het hoofd, gevolgen van hersenschudding en schedelfrakturen, duizeligheid, evenwichtsstoornissen, epilepsie als gevolg van een ongeval. Arteriosclerose in de hersenen en de toestand na een beroerte (herstel van psychische en lichamelijke flexibiliteit). Vele vormen van storingen in de bloedsomloop, haaruitval, trigeminusneuralgie, facialisverlamming, slapeloosheid.
OGEN: Glaucoom (groene staar) en alle oogaandoeningen met een ontstekingskarakter zoals neuritis, iridocyclitis, keratitis, scleritis.
OREN: Acute- en chronische middenoorontsteking, evenwichtsstoornissen waarvan de oorzaak in het oor is gelegen (Mènière), oorsuizen of andere bijgeluiden.
NEUS: hooikoorts, ozaena, chronische loopneus, verlies van reukvermogen, bijholte-ontstekingen.
HALS: schildkliervergroting (krop) met of zonder schildklierhyperfunctie (Basedow) of schildklierhypofunctie, chronische amandelontsteking, voortdurend globusgevoelen, Whiplash - syndroom.
BORST: Bronchiale- en cardiale asthma, angina pectoris, steken rond het hart, beklemming in de hartstreek, toestand na hartinfarct, hartneurose, hartspierontsteking, silicose (stoflong), emfyseem, bepaalde vormen van long-tbc.
BUIK: lever- en galaandoeningen, toestand na geelzucht, ulcussen van maag en twaalfvingerige darm, aandoeningen van de alvleesklier, maagneurose, chronische obstipatie, chronische diarhoe.
ONDERBUIK: Bij de vrouw: ontsteking van baarmoeder, eileiders of eierstok, menstruatiepijn, witte vloed, ziekten als gevolg van miskraam of moeilijke bevalling, kinderloosheid, seksuele stoornissen, zwangerschapsbraken, (gevolgen van) habituele abortus.
Bij de man: prostaatvergroting of - ontsteking, impotentie, nieraandoeningen, blaasaandoeningen, ook bedwateren.
GEWRICHTEN, WERVELKOLOM, SPIEREN: Arthrosis deformans, cervicaalsyndroom, spondylose, osteochondrose, aandoeningen van de wervelschijven, ziekte van Bechterew, lage rugpijn, heupaandoeningen bij oudere mensen (coxarthrosis), spit (ischias), knieklachten, gewrichts- en spierrheuma, artritis, staartbeenpijnen.
Ziekten van het beenvlies, pijn in een amputatiestomp, organische doorbloedingsstoornissen van armen en benen, ziekte van Sudeck, vaatkrampen, stuwing van lymfeafvoer, sporttrauma's.
HUID: Chronische aandoeningen zoals eczeem, littekenpijnen, aambeien, keloïdvorming, jeuk aan anus en vagina, trombose, steenpuist, pijn na gordelroos, wratten, slecht genezende wonden.
ZENUWEN: Allerlei neuralgieën, zenuwontstekingen, ischias, stemmingveranderingen na ziekten en operaties, orgaanziekten van nerveuze aard, gevoelsstoornissen, functionele aandoeningen, allerlei soorten pijn.
ZIEKTEN DIE HET HELE LICHAAM BETREFFEN: Allergieën, vegetatieve dystonie, ziekelijk vroegtijdig verouderen, ouderdom- en slijtageziektes, dalend prestatievermogen, postoperatieve ziekten, stoornissen in de klieren met inwendige secretie, weergevoeligheid en Föhnziekte.
Deze lijst vermeldt aandoeningen, van ziekteprocessen en ziektesymptomen die voor Neuraaltherapie in aanmerking komen. Zo staan ze óók vermeld in het leerboek van P. Dosch. Hij zelf zegt, dat de lijst zeer onvolledig is, doch dat verdere uitbreiding óók weinig zinvol is. Het fundamentele principe van natuurgeneeskundige regulatie moet vooral centraal blijven staan!! Alleen al het feit, dat de oorzaak veelal niet ter plekke van de symptomen te vinden is, doch de - locaal, op een geheel andere plaats, in het organisme opgespoord moet worden, is veelzeggend. Ook wij neuraaltherapeutische artsen in Nederland, die al vele jaren binnen een eigen Artsen-vereniging voor Neuraaltherapie (de N.V.N.R.) artsen en tandartsen opleiden tot kundige vakmensen in de Neuraaltherapie, kunnen de bovenstaande lijst nog veel verder aanvullen.
Als stoorvelden kunnen in aanmerking komen: dode en ontstoken tanden, ziekten van het tandbeen, de amandelen, littekens, ook wanneer daar uiteindelijk niets aan te zien is, maar bijvoorbeeld ook die van lever, prostaat, eierstokken, baarmoeder, enz. Heden beschikt men ook over verschillende technieken om dergelijke stoorvelden op te sporen, zoals thermografie, elektro-huidtest en decoder-dermogram of vega-test. Ook met de polstechniek van Nogier kunnen stoorvelden worden opgespoord. Uiteraard kunnen ook radiografische opnamen van het gebit informatie geven over de mogelijke aanwezigheid van stoorvelden in het kaak/mond-gebied. Zelf zeg ik op dit moment, na meer dan 35 jaar ervaring met neuraaltherapie, dat klassieke geneeskundige aanpak, die een meer diepgaande anamnese en -fysisch diagnostisch onderzoek bij de patiënt voorop stelt, de belangrijkste voorwaarde is voor succesvolle behandeling in de neuraaltherapie. Dikwijls is één injectie niet voldoende om een stoorveld uit te schakelen. In vele gevallen, vooral bij jeukende en pijnlijke aandoeningen, moet men naast de directe stoorveldbehandeling ook segmenttherapie-injecties, kwaddels en i.v.-injecties aanwenden. Zelf behandel ik in mijn eigen praktijk reeds vele jaren bij ernstige- en hardnekkige neuraaltherapeutische ziektebeelden direct vanaf de aanvang d.m.v. de zgn. "Energetische" neuraaltherapie, waarbij meerdere belangrijke plaatsen tegelijk behandeld worden, zonder dat deze bepaalde plaatsen eigenlijk duidelijk stoorveld-verdacht zijn. Het secondefenomeen, nog steeds een unieke ervaring voor elke neuraaltherapeut, komt in zijn volle ontplooiing in de huidige tijd, 60 jaar na de ontdekking, iets minder voor, wordt door enkele neuraaltherapeutische artsen vastgesteld. Dit lijkt te wijten aan enerzijds het steeds meer voorkomen van uitgebreide blokkades ten gevolge van geneesmiddelengebruik, vooral antibiotica, corticosteroïden en psychopharmaca, en anderzijds aan het eveneens steeds meer voorkomen van verschillende, cumulatief werkende stoorvelden en stoorfactoren. Zelf zie ik evenwel na 35 jaar neuraaltherapie nog steeds vele klassieke secondefenomenen en dat heeft vooral te maken, denk ik, met het feit, dat ik direct vanaf de aanvang al begin met bovengenoemde uitgebreidere toepassing (de energetische neuraaltherapie). De praktijk van de neuraaltherapie is mbv. de nieuwe wetenschappelijke inzichten in de werkingsmechanismen nog veel effectiever geworden dan voorheen.

Het komt soms onwaarschijnlijk over, en sommige artsen vinden het verdacht, dat met één middel zo-veel verschillende ziekten kunnen worden behandeld. Daarbij vergeet men dat het hier eigenlijk helemaal niet om een geneesmiddel als dusdanig gaat, maar om het effect van een heel bijzonder regulerend middel op de biophysiek van herstelmechanismen. Daarom is de plaats van de injectie ook zo belangrijk. De neuraaltherapeut tracht het vermogen tot herstel daar op te wekken, waar de ziekte ontstaat en van waaruit ze onderhouden wordt, in het Basis-Bio-Regulatie-systeem en het vegetatieve zenuwstelsel. Hij lokt een biologische kettingreaktie uit, die reflexmatig via het zenuwstelsel verloopt. Dit fenomeen is herhaalbaar en kan bij de meest verschillende ziektetoestanden in het bereik van nagenoeg alle organen te voorschijn worden geroepen. Met name deze verbinding tussen locale haarden cq. stoorvelden en niet locale ziekteverschijnselen en ziekteprocessen is karakteristiek voor de neuraaltherapie. En ze is óók karakteristiek voor de nieuwe wetenschapsvisie op leven en natuur.