Gedurende de eerste vijftien jaar
na de eerste ontdekking in de neuraaltherapie, van 1925 tot 1940,
gebruikten de gebroeders Huneke en hun leerlingen procaine hoofdzakelijk
als geneeskrachtig middel, dat op de plaats van de afwijking
of de pijn werd ingespoten. Alleen reeds daarmee bereikten zij
opzienbarende resultaten. Met de zgn. "segment-therapie"
kan men met succes uiteenlopende ziekten behandelen zoals bv.:
chronische hoofdpijn, ischias, spit, prostaatvergroting, maag-,
lever- en galblaasziekten. De segmentbehandeling is in wezen
ook als een therapeutische huidprikkelingsmethode te beschouwen
en is daardoor verwant met de Chinese acupunctuur, reflexzonemassages,
koude en warme watertoepassingen. Procaine speelt hierbij a.h.w.
de rol van de Koninklijke bemiddelaar voor een therapeutisch
succesvolle prikkel, en de punten waar wordt geprikt, komen vaak
ook overeen met acupunctuurpunten. Bij een galkoliek b.v. straalt
de pijn uit van de rechter ribbenboog naar het rechter schouderblad.
Warme kompressen op deze plaatsen verlichten in de regel de koliekpijn.
Een procaine-injectie in de huid in dit gebied helpt nog beter.
Men kan dus, via bepaalde huidgebieden, die de arts kent en aftast
(de zgn. "Headse zones"), de inwendige organen gunstig
beïnvloeden. De Chinezen wisten vijfduizend jaar geleden
reeds dat bij lever- en galaandoeningen de plek boven het rechteroog
drukgevoelig is, en prikten daar met hun acupunktuurnaald.  De Neuraaltherapie
heeft aan deze oude geneeswijze haar waardevolle ervaring ontleend
en deze vervolgens in haar behandeling verwerkt. Het effect van
de prik ter plaatse blijkt dan nog te worden versterkt door de
werking van procaine. Van essentieel belang bij de acupunctuur
en bij de Neuraaltherapie volgens Huneke, is dus het prikken
op de juiste plaats. Vooral het uitschakelen van pijn kan dan
kettingreacties teweegbrengen, vooral daar waar de patiënt
met opeenvolgende, elkaar uitlokkende of onderhoudende ziekteprikkels
in een duivelskringetje is beland. Een typisch voorbeeld: iemand
heeft door een ongelukkige beweging een spier beschadigd. Door
de pijn spant hij andere spieren in de omgeving van het stelsel
aan. Dit blijft niet zonder gevolg voor de bloedcirculatie in
het betrokken gebied, dat bloedarm wordt en minder zuurstof krijgt.
De afvalproducten kunnen niet meer voldoende worden weggevoerd.
Hierdoor verergert de pijn. Er ontstaat een vicieuze cirkel:
spierpijn, slechte bloedcirculatie, meer pijn, meer spanning,
enz. Door de eenzijdige spierspanning kunnen nu ook wervels kantelen
en op de grote zenuw gaan drukken, waardoor het lijden wordt
verergerd. Zo is menige ernstige Ischias als eenvoudige rugpijn
begonnen! Dat pijnsignaal heeft echter nog veel verder reikende
gevolgen: de patiënt gaat aan slapeloosheid lijden, zijn
psychische spankracht laat het afweten. Er komen maagklachten
door het veelvuldig gebruik van pijnstillers, leverklachten omdat
dit orgaan zijn ontgiftigingsfunctie niet meer voldoende kan
vervullen enz. Het organisme geraakt steeds verder in het slop
en zal weldra vatbaar worden voor zware ziekten. Maag- en levermiddelen
kunnen noodzakelijk zijn, maar volstaan hier niet! De Neuraaltherapeut
echter kan dit duivelskringetje doorbreken met behulp van een
neuraaltherapeutische injectie en de weke delen weer normaal
doen functioneren. Daarmee verbetert de doorbloeding en de ontslakking,
kramp- en pijntoestanden houden op, en daarmee ook de vele voorheen
schijnbaar onoplosbare problemen.
Hieruit blijkt dat de segment-therapie iets heel anders is dan
een zuivere pijnbehandeling. Want geen enkele behandeling en
medicament tegen pijnklachten geeft dit resultaat. Meteen is
zo verklaard waarom het effect met iedere volgende behandeling
groter wordt. Wil men succes hebben dan zal men daartoe het procaine
ook dikwijls diep in het weefsel moeten injecteren, daar waar
het stoorveld zit. Dit vereist van de arts een grondige kennis
van de anatomie en een verfijnde techniek, die dient te worden
aangeleerd. De beroemde Franse neuro-chirurg, Professor Leriche,
stelde reeds in 1925 dat een goed geplaatste novocaine-injectie
in zeer vele gevallen beter werkt dan een ingrijpende operatie.
Dat ziet men heden nog geregeld bij b.v. galblaasproblemen na
een operatie. Daarom noemde hij de procaine-injecties dan ook
het "conservatieve mes van de chirurg", waarmee vele
operaties kunnen worden voorkomen. Maar de Neuraaltherapie gaat
nog een eind verder. Daarom noemt men óók in Duitsland
procaine het "koninklijke medicament". En is de ontdekking
van het stoorveld, dat we nu gaan beschrijven, ook de kroon op
het figuurlijke hoofd van de neuraaltherapie. |
